US Airborne Support Group (1943-44) (HQ, Mortar &

Deze set bevat:

1 x Amerikaans luchtlandingshoofdkwartier
1 x US Airborne Medium Machine Gun Team
1 x US Airborne Medium Mortar Team
Hoofdkantoor

Amerikaanse troepen begonnen de oorlog zonder enige ervaring met gevechten en vaak met minimale training. Eenmaal blootgesteld aan de realiteit van oorlogvoering leerden zowel officieren als manschappen snel. De constante vraag naar troepen betekende echter dat relatief onervaren aanbiedingen nog steeds mannen in actie konden brengen, zelfs aan het einde van de oorlog. Zowel ervaring als promotie kwamen vaak heel snel, of het nu in Europa of de Pacific was.

Medic

De veldarts biedt de gewonde soldaat de beste kans om ernstig letsel te overleven en kan ervoor zorgen dat lichtgewonde soldaten zo snel mogelijk weer in gevechtsconditie zijn. Junior medisch personeel, zoals brancardiers, kunnen medici in het veld vergezellen. Medische officieren waren niet altijd bewapend, maar in de praktijk werd er vaak een pistool gedragen voor zelfverdediging.

Middelgroot machinegeweer

De Amerikanen waren uitgerust met een uitstekend middelzwaar machinegeweer: de Browning M1919A4 .30-cal. Vanwege het gewicht (31 lbs) werd het altijd met een statief gebruikt. Het had een vuursnelheid van 500 schoten per minuut en een effectief bereik van meer dan 1.000 meter. Parachutisten konden de M1919A6 dragen – een versie van het Browning .30-cal. machinegeweer uitgerust met een lichtere loop, kolf en tweepoot, in een poging om een ​​licht machinegeweer voor een peloton te bieden.

Bazooka

De Amerikaanse Bazooka werd voor het eerst gebruikt in Noord-Afrika en op Tarawa in november 1942. De eerste versie (M1A1) had twee handgrepen en een houten steun. In 1943 werd de nieuwe versie uitgebracht die niet langer de voorste handgreep had, maar een verbeterd elektrisch vuursysteem. De uiteindelijke versie was langer (1,55 m) en verbeterde het bereik van 200-250 yards naar 300 yards. De M6 HEAT-raket kon gemakkelijk 76 mm pantser doorboren bij 30° of 110 mm bij 90°.

Lichte mortel (M2)

Mortieren waren het meest algemeen beschikbare type ondersteuningswapen. Paratroopers en Rangers hadden één mortier per peloton, naast die welke op compagnieniveau waren toegewezen. Normaal gesproken werden ze ingezet op een geschikte achterste positie, niet verder dan 100 yards van de waarnemer om 'de gevaarlijkste benaderingen van het pelotonsgebied te dekken'. De standaard lichte mortier was van relatief groot kaliber met 60 mm. Het vuurde een overeenkomstig grotere en effectievere granaat af over een groter bereik dan de kleinere mortieren die door de Duitsers en Britten werden gebruikt. Het enige probleem was het gewicht (19 kg), wat betekende dat er een groter team nodig was om het te verplaatsen. De paratroopers hadden een lichtere versie (de M19 woog slechts 9 kg).

Modellen worden ongemonteerd en ongeverfd geleverd