Japanese Heavy Cruiser Chikuma

Chikuma was een Japanse zware kruiser waarvan de kiel werd gelegd in 1935, te water werd gelaten in maart 1938 en in dienst werd genomen bij de Japanse Keizerlijke Marine in mei 1939. Het schip was 189 m lang, 19,4 m breed en had een volledige waterverplaatsing van 15.400 ton. De maximale snelheid van de kruiser Chikuma was 35 knopen. De belangrijkste bewapening op het moment van de lancering was 8 203 mm kanonnen in vier torentjes, twee kanonnen elk, en de extra bewapening omvatte: 12 127 mm kanonnen en 12 610 mm torpedobuizen.

Chikuma was de tweede en laatste Tone-klasse cruiser. Aanvankelijk was het de bedoeling dat eenheden van dit type worden gebouwd op basis van het reeds bewezen project van de Mogami-cruisers, maar door de terugtrekking van Japan uit de ontwapeningssystemen, en vooral uit het Verdrag van Londen van 1932, konden de ontwerpers grondig herontwerpen nieuwe eenheden, bijvoorbeeld door een groter aantal watervliegtuigen toe te voegen, waardoor de schepen van de Tone-klasse verkenningsfuncties konden uitvoeren ten opzichte van hun eigen groepen vliegdekschepen. Cruiser Chikuma begon haar gevechtsroute in de Tweede Wereldoorlog door deel te nemen aan de aanval op de Amerikaanse basis Pearl Harbor op 7 december 1941. Kort daarna (april 1942) nam hij deel aan de beroemde rally van de Japanse vloot naar de Indische Oceaan. Chikuma vocht ook in de Battle of Midway (juni 1942), en de watervliegtuigen van het schip waren de eersten die het vliegdekschip USS Yorktown ontdekten. Het gevechtspad eindigde in de Slag bij Leyte, toen Chikuma op 25 oktober 1944 door Amerikaanse vliegtuigen tot zinken werd gebracht.