Tu-95MS "Bear"

Plastic modelbouwpakket van een Sovjet-bommenwerper uit de jaren 70 met 201 onderdelen. De Tu-95MS “Bear” is een strategische raketbommenwerper die eind jaren zeventig door het Tupolev Design Bureau werd ontwikkeld op basis van het Tu-142M anti-onderzeebootvliegtuig. Het vliegtuig is ontworpen om strategische doelen op lange afstand tot intercontinentale doelen aan te vallen met langeafstandskruisraketten. De Tu-95MS is uitgerust met vier NK-12MP-turbopropmotoren uitgerust met coaxiale propellers, die tot de zuinigste en krachtigste turbopropmotoren ter wereld behoren. Het vliegtuig voert gevechtsmissies uit op elk moment van het jaar en op elke dag en onder alle meteorologische omstandigheden, ongeacht de locatie van gevechtsoperaties. Het Tu-95MS-vliegtuig vormt, samen met het Tu-160-vliegtuig, een belangrijk onderdeel van het Russische afschrikkingsvermogen voor nucleaire aanvallen.

De Tu-95 was de opvolger van de Tu-4 en de Tu-85, die vanwege hun verouderde zuigermotoren slechts kort of helemaal niet werden gebruikt. Lange tijd werd de Tu-95 de Tu-20 genoemd, ook in de gespecialiseerde pers van de lidstaten van het Warschaupact. De juiste typeaanduiding werd pas bekend tijdens ontwapeningsonderhandelingen.

Het eerste prototype van de Tu-95 vloog op 12 november 1952 en werd aangedreven door vier dubbele 2TW-2F-motoren van Nikolai Kuznetsovs OKB-276, hoewel hun staatstests nog niet waren voltooid. In januari en april 1953, tijdens twee opeenvolgende runs van 100 uur van de testmotoren nrs. 14 en 15, ontstond er aanzienlijke schade aan de versnellingsbakken na respectievelijk 50 en 23 uur draaien. Het OKB van Kunznetsov gaf deze resultaten echter niet door aan het kantoor van Tupolev. Daarom werden de vliegtesten van het eerste prototype voortgezet met de duidelijk onvolwassen motoren. Het prototype stortte tijdens zijn 17e vlucht op 11 mei 1953 neer als gevolg van een defecte versnellingsbak in motor nr. 3, waarbij vier bemanningsleden omkwamen, waaronder de piloot Perelyot. Tijdens het onderzoek kreeg Tupolev aanvankelijk zware kritiek, maar nadat de commissie zich tijdens de testritten bewust werd van de ernstige motorschade en Kunznetsovs OKB centraal kwam te staan ​​in het onderzoek, voerde Tupolev zeer voortvarend campagne voor Kuznetsov. Hij wees op de noodzaak om snel krachtige en betrouwbare motoren voor de strategische bommenwerper te leveren, waarvan hij geloofde dat alleen de OKB-276 onder Kuznetsov dat kon. De Kuznetsov OKB ontwikkelde vervolgens de Kuznetsov NK-12 turbopromotoren, die nog steeds de krachtigste ter wereld zijn.