3rd Fallschirmjager Division + Kingtiger

PzKpfw VI Ausf. B Tiger II of in de volksmond Konigstiger (Poolse koninklijke tijger) was een Duitse zware tank uit de Tweede Wereldoorlog. De eerste prototypes van het voertuig werden in 1943 gebouwd en de serieproductie ging door in 1944-1945, eindigend met de productie van 487 voertuigen. De Tiger II werd aangedreven door een enkele Maybach HL 230 P30-motor die 700 pk produceerde. Het was bewapend met 1 88 mm PaK 43 L / 71 kanon en 2 7,92 mm MG34 machinegeweren.

PzKpfw VI Ausf. De B Tiger II werd gecreëerd in verband met de opdracht van Albert Speer in januari 1943 van de Henschel- en Porsche-fabrieken om een nieuwe zware tank voor de Duitse strijdkrachten te ontwerpen. De eerste prototypes waren in oktober van dit jaar klaar en een auto ontworpen door het bedrijf Henschel ging in massaproductie, met 50 eenheden van de nieuwe tank met een toren ontworpen door Porsche (de zogenaamde Porsche-toren). De koninklijke tijger had een geweldig antitankkanon, dat in staat was om op dat moment elk gepantserd voertuig van het Rode Leger of de geallieerden te vernietigen op een afstand van 1500-2000 m. Het was ook zeer goed gepantserd en het pantser was zorgvuldig gevormd. In feite was de nieuwe Duitse tank onbereikbaar voor de meeste vijandelijke voertuigen op afstanden boven de 1000-1200 m. De Tiger II had ongetwijfeld tal van nadelen: ten eerste was de motor absoluut te zwak, wat hetzelfde was als de 11 ton lichtere Tiger I. De versnellingsbak was ook beschadigd en het hele aandrijflijnsysteem, dat extreem faalde en vatbaar was voor defecten. De Tiger II was ook ongelooflijk tijdrovend en duur om te produceren, wat, gezien de moeilijke situatie van Duitsland aan de fronten in de periode 1944-1945, ook een groot minpunt was. De Royal Tiger onderging zijn vuurdoop tijdens de operatie in Normandië in de zomer van 1944 als onderdeel van het 503rd Heavy Tank Battalion en 101st SS Heavy Tank Battalion. Later vochten eenheden die met deze tanks waren uitgerust ook aan het oostfront in 1944-1945, en misschien werd het grootste aantal Tiger II-tanks in één operatie gebruikt in het offensief in de Ardennen rond de wisseling van 1944-1945.

Fallschirmjäger is een verzamelnaam voor Duitse luchtlandingseenheden uit het interbellum en de Tweede Wereldoorlog. De eerste parachute-eenheid werd in 1936 in nazi-Duitsland georganiseerd - misschien als gevolg van waarnemingen tijdens de Sovjetmanoeuvres van het voorgaande jaar. De eerste parachutistenploeg werd opgericht op initiatief van Herman Göring en werd toegewezen aan de Luftwaffe. Een jaar later (1937) werd de eerste eenheid van dit type ondergeschikt aan de Wehrmacht, en meer bepaald aan de landmacht. In 1938 werden deze eenheden samengevoegd en uitgebreid tot de 7th Aviation Division onder bevel van generaal Kurt Student. Het bestond uit parachute-infanterie, troepen die waren opgeleid om zweefvliegtuigen te vervoeren en infanterie die met vliegtuigen naar het slagveld werd vervoerd. In de loop van de Tweede Wereldoorlog werden er meer Fallschirmjäger-eenheden gecreëerd, incl. in 1943 werden op basis van de 7th Aviation Division de 1st en 2nd Parachute Divisions opgericht. In de periode 1939-1941 werd de Duitse Fallschirmjäger gebruikt voor het beoogde doel (bijvoorbeeld tijdens de gevechten in West-Europa in 1940), maar na de zware verliezen die tijdens de gevechten op Kreta in 1941 waren geleden, begonnen de Duitse parachutisten om voornamelijk te worden gebruikt als elite-infanterie-eenheden, in welke rol ze zich zeer goed bewezen, waardoor ze de bijnaam "Groene Duivels" onder de geallieerden verdienden.