De Focke-Wulf FW190 vloog voor het eerst in 1939 en vormde bij zijn introductie eind 1941 een directe bedreiging voor de RAF-jachtvliegtuigen. Het toestel was sneller en wendbaarder dan de Spitfire V ...
Lees meer
De Focke-Wulf FW190 vloog voor het eerst in 1939 en vormde bij zijn introductie eind 1941 een directe bedreiging voor de RAF-jachtvliegtuigen. Het toestel was sneller en wendbaarder dan de Spitfire V die destijds in gebruik was.
De F-8 was de versie voor grondaanvallen en onderscheidde zich voornamelijk door het ontbreken van buitenboordkanonnen. Er waren verschillende combinaties van wapens onder de vleugels gemonteerd, maar de meest voorkomende was één bom in de middenlijn en vier kleine bommen op de vleugels.
De A-8-versie was de meest voorkomende en zwaarst bewapende variant en werd in 1944 in gebruik genomen om geallieerde aanvallen bij daglicht te stoppen. Tegen die tijd waren de nieuwe geallieerde jachtvliegtuigen hem echter al aan het overtreffen.